Peder Rolf Fjeldstad

Onkel Peder Rolf var ein kjempe kar og god venn av min far. Han kom offte ned til pappa om kveldene der dei sat og koste seg med en litten "pelle hykker". Ein dag da eg var ca 10 aar, fekk eg vera med han og Grete til Klesvikje. Eg gjekk rund om kring og saag paa forskjellige ting som laag i fjaero. Eg skar meg under foten og bloedde mye. Taarene rant og eg sa til onkel eg kom sikkert til aa doe. Han tok meg paa ryggen og bar meg heilt heim. Han over leverte meg til pappa og sa at til han : "ho trudde ho skulle doe og ho har grene saa mykje paa vei heim at eg lurte paa det samme". Eg har arret etter kuttet under foten enno og tenker paa han kvar gong eg ser det. Den foeerste gangen eg skulle kjoere ombord fergen fra Solsvik var han den som leda meg ombord. Eg var so nervoes. Da eg kom kjorandes inn paa fergen klasket han neven i fronten av bilen og eg braa bremset. Utenfor hoerte eg ein dyp latter og det var onkel Peder Rolf. Kvil i fred onkel Peder Rolf.